Vorige keer in Halverwege: Emily bemoeit zich net iets teveel met het stuk in de krant over haar boek. Terwijl Sara's oma een beroerte krijgt, voelt Emily zich in een hoek gedreven door haar jeugdvrienden. Gemist? Lees hier het 5e deel van Eerlijkheid. SCENE 38. INT. BOEKWINKEL - OCHTEND EMILY stapt nerveus een boekwinkel in en loopt rechtstreeks op de kranten af. Ze ziet het AD liggen, pakt vijf exemplaren uit het rek en loopt er direct mee naar de kassa. VERKOOPSTER Zo, dat is een hele stapel. EMILY Ja, als het goed is sta ik er in. (bladert in het AD op zoek naar het bewuste artikel) Even checken voor ik ze koop. VERKOOPSTER Verrek, dat heb ik net gelezen. Over geloven in een droomdebuut ging het toch? Jij hebt toch een kinderboek geschreven? EMILY Staat dat erboven? (begint te glimmen) Eeuh ja, maar het moet nog wel uitgegeven worden hoor. Ik heb het net naar mijn vier favoriete uitgeverijen gestuurd, want P.F. Thomése heeft het voorgelezen aan zijn kinderen en die vond het echt heel leuk! Dus ... VERKOOPSTER O, nou! Het is ook een leuk stuk geworden hoor. En een mooie foto. Als je een uitgever hebt, moet je hier maar komen voorlezen uit eigen werk. Vinden we leuk! Emily pint met lichtjes in haar ogen, ze ziet het al helemaal voor zich. EMILY Oh nou, graag! Dat zou ik echt super leuk vinden! En mag ik een BTW-bonnetje? (glimlach van oor tot oor) Want dit hoort nu officieel ook bij mijn werk natuurlijk. SCENE 39. INT ZIEKENHUISKAMER OMA FIENE - MIDDAG SARA zit naast het bed van OMA FIENE en aait haar teder over haar hoofd. Oma Fiene staart Sara aan met een licht afwezige blik. MARIT zit aan een tafeltje in de hoek van de kamer, ze is in de weer met haar mobiel. SARA (in gedachten verzonken) Ik geloof het niet hoor. Marit kijkt op van haar mobiel. SARA (CONT’D) Ze kunnen wel zeggen dat ze er eigenlijk niet is, maar volgens mij beseft ze heel goed dat ik er ben. Toch oma? Oma staart Sara indringend aan. Sara pakt haar oma’s hand en aait hem. Marit staat op, loopt met haar mobiel naar het bed en gaat achter Sara staan. MARIT Ik dacht dat ze het misschien fijn zou vinden om naar wat muziek te luisteren. Hier luisterde ze de laatste tijd veel naar. Marit zet de muziek aan. We horen een een stuk van Buch dat blikkerig klinkt door de luidsprekers van de mobiele telefoon. Sara en Marit kijken aandachtig naar oma Fiene. Ze staart Sara nog steeds indringend aan, maar langzaam verschijnt een traan in haar oog die over haar slaap wegrolt. Sara laat haar oma’s hand van schrik los. Geschrokken zet Marit de muziek uit. Sara kijkt haar oma even ontsteld aan, staat op en loopt snel de kamer uit. Marit neemt Sara’s plaats bij het bed in. SCENE 40. INT. GANG ZIEKENHUIS NAAST KAMER OMA FIENE - MIDDAG SARA staat met haar gezicht tegen de muur te huilen. Dan gaat haar telefoon. Sara kijkt op haar scherm en ziet ‘Emily’ staan. Ze veegt snel haar neus af en neemt op. SARA Hé SPLITSCREEN SARA OP GANG ZIEKENHUIS / EMILY VLEESAFDELING MARQT. Emily staat bij de vleesafdeling met een gesealde biologisch ribeye in haar handen. Er liggen al twee andere ribeyes in haar karretje. EMILY Hé, ik vroeg me even af of jullie nog komen vanavond? Gezien de omstandigheden. Sta nu in de supermarkt. SARA (snift nog na) Ja, dat is wel de bedoeling. EMILY (hoort Sara’s gesnif niet) Ah gezellig! Hoe is het met je oma? SARA Niet best. Ze zeggen dat ze niets meer mee krijgt, maar daar geloof ik geen barst van. We lieten haar net een stukje van haar favoriete muziek horen en toen rolde er een traan uit haar ogen! EMILY Dan vond ze het vast mooi. SARA (geschrokken) Denk je? We hebben het eigenlijk meteen uitgezet want we dachten dat ze het juist misschien niet wil horen, te pijnlijk of zo, maar dat ze het niet kan zeggen. EMILY Oh, nou misschien… maar wil je dan wel weg? SARA (zucht) Het is denk ik wel fijn om even wat afleiding te hebben. Ik ben hier al dagen en we hebben een oppas geregeld, dus… EMILY Nou dan ga ik extra lekker voor je koken, jullie even verwennen. Dat artikel is trouwens heel gaaf geworden. Alleen hebben ze natuurlijk net de minst leuke foto uitgekozen, zal je altijd zien. Sta er een beetje nerveus op. ‘Verwachtingsvol’ noemde Thomas het. Hmm. SARA (beetje afwezig) Oh, oké, ben benieuwd. Maar ik ga nu weer even terug. Sta op de gang. Tot vanavond. SCENE 41. INT. HUISKAMER EMILY - AVOND THOMAS, TIM, MIRJAM en BAS (man van Mirjam) zitten aan de eettafel. Op tafel staan een aantal lege flessen wijn, half opgebrande kaarsen, glazen, vieze borden en bestek. Op een hoek ligt het artikel over aspirant schrijvers met een foto van Emily. Mirjam nipt aan een champagneglas met jus d’orange. EMILY komt aanlopen met een dienblad en zet zes verrukkelijk uitziende toetjes op tafel. Vanuit de gang komt het geluid van een wc die doorgetrokken wordt. BAS (tegen Emily) Nou wat mij betreft mogen jullie je vaker misdragen hoor. TIM Hoezo misdragen? Heb ik wat gemist? BAS Dit is toch een goedmaak etentje? Omdat ze Mirjam (wrijft even liefdevol over Mirjams rug) eens even lekker de waarheid hebben gezegd over bevallingen? Mij leek het sowieso al geen pretje. Zij liever dan ik. Vooral dat knippen hè, daar maakt ze zich zo’n zorgen over. SARA komt de kamer binnen en struikelt over de drempel, ze lacht gegeneerd. Ze is een beetje aangeschoten. Emily loopt terug naar de keuken om het dienblad neer te zetten en snel haar handen te wassen. TIM (kijkt even naar Sara die onhandig naast hem aan tafel gaat zitten) Je kan maar beter weten waar je aan toe bent toch? EMILY (vanuit de keuken) Onze... hoe heet zoiets nou? Die helpt na de bevalling? MIRJAM Verloskundige? Emily komt weer aanlopen en gaat ook aan tafel zitten. EMILY Nee, zo’n irritante die de hele tijd in huis rond loopt. SARA (heft enthousiast haar wijnglas, ze weet het!) O, de kraamzorg! Die is toch niet irritant? Heerlijk juist. Elke dag een nieuw schoon bed, een heerlijke lunch én ze deed de was. Ik dacht ’s ochtends al: kom maar op met dat ontbijtje. TIM Nou zeg, dat doe ik toch ook altijd? SARA Hoe bedoel je? Alsof jij ooit ontbijt op bed brengt. TIM Nee, da’s toch ook nergens voor nodig... maar ik doe wel altijd de was. Sara kijkt enigszins bedenkelijk, maar krijgt niet de kans te antwoorden. EMILY -Wat ik wou zeggen... is, dat onze kraamzorg vóór ons bij een gezin met tien kinderen in huis zat en dat die man er gelijk dezelfde dag nog bovenop ging! TIM (grapt) Doe mij er ook maar zo een! (knikt naar Sara) Hoe lang duurde het bij jou ook alweer, een half jaar? Sara kijkt met een gemaakte lach naar Tim en leidt dan snel het gesprek terug op het onderwerp. SARA Hoezo wist ze dat? Was ze erbij dan? EMILY Huh? Nee, tuurlijk niet. Ze zag het de volgende ochtend toen ze crème op ‘haar onderkantje’ wou smeren. Walgelijk woord. Zo niet sexy! THOMAS (tegen Bas en wijzend naar Mirjam) En straks trekken ze haar een enórme doorschijnende turquoise ziekenhuisslip aan, waar ze dan ook nog eens van die enorme dubbele maandverbanden in stoppen. Van die ouderwetse joekels zijn het. Waarvan je denkt: die zouden toch niet meer gemaakt mogen worden! MIRJAM Ook als je thuis bevalt? SARA Zekers... En ze gaan je nog temperaturen ook. Gewoon in je kont! EMILY Ja, dat doe je toch niet bij een volwassen vrouw! Waarom gebruiken ze daar geen oorthermometer voor? Die zou zo’n kraamhulp toch gewoon standaard bij zich moeten hebben? Je moet er toch niet aan denken dat je steeds die vieze puntjes moet wassen. Vieze blikken. Thomas wijst naar zijn toetje. SARA Ja, ik vroeg nog of ik hem niet gewoon in mijn mond mocht stoppen. Want dat doe ik altijd. EMILY (verbaasd) In je mond? SARA (alsof ze een reclameslogan opdreunt) Bij mijn kinderen in hun kont, bij mij in mijn mond... Maar ik maak hem wel goed schoon natuurlijk. Maar goed, dat mocht dus niet. Niet betrouwbaar genoeg. THOMAS Sara! Die dingen zijn 5.99 bij de Etos! Tijd om er eentje voor jezelf te kopen! EMILY Ik weet al wat jij voor je verjaardag krijgt. MIRJAM (staat op) Nou jongens, voordat het weer de verkeerde kant op gaat. (lacht) Nee hoor, ik ben gewoon heel moe dus ik hou het voor gezien. Bas kijkt opzij naar Mirjam. Mirjam gebaart dat hij ook op moet staan. Bas neemt nog snel het laatste slokje wijn en volgt dan Mirjams voorbeeld die iedereen gedag zoent. SARA Sterkte straks hè. Emily loopt mee naar de gang. We horen op de achtergrond nog wat geklets van de gang komen. THOMAS (tegen Sara en Tim) Nog één borrel doen? Ga ik even de haard aanmaken. TIM Lijkt me goed. SCENE 42. HUISKAMER EMILY - AVOND EMILY, SARA en TIM zitten op de bank. THOMAS zit naast de haard en port het vuur wat hoger op. Op de industriele salontafel staan halfvolle, lege glazen drank en wat aangesneden kaasjes op een plankje met een aangegeten druiventros. EMILY Wist je dat je verliefd wordt op iemand omdat die bepaalde kwaliteiten heeft die je eigenlijk in jezelf zou willen ontwikkelen? THOMAS (veel te snel) Onzin, ik hoef helemaal geen tieten. Gelach. TIM Nou, doe mij er maar een paar, dan zou ik er de hele dag aan zitten. Weer gelach. Sara kijkt naar Tim met een blik van ‘ja hoor, jij wel.’ SARA En toch voelde ik toen we elkaar net leerde kennen heel sterk dat ik wat van hem - (trekt er een hoofd bij van ‘ja wist ik veel’) - kon leren inderdaad. Tim grijnst breed. EMILY Zoals wat? SARA Ja... dat is lastig onder woorden te brengen… (wrijft even over haar voorhoofd) Nou ja... hij denkt over bepaalde dingen anders dan mijn ouders. Ik merkte dat ik altijd automatisch mijn ouders’ standpunten innam, terwijl ik niet eens wist of ik dat echt wel zo vond. Ik heb me als het ware opnieuw moeten uitvinden. Alhoewel ik daar eigenlijk nog steeds niet klaar mee ben hoor. Sara lacht een beetje verontschuldigend. Thomas en Emily knikken begrijpend. TIM Dat ben je toch nooit? Mensen veranderen continu, dus waar wil je achter komen? Zodra je ergens achter bent, is het alweer achterhaald. SARA Nou dat denk ik niet. Tuurlijk verander je als mens, dat zei ik toch zelf net, maar ik ben benieuwd naar wie ik ben onder al die lagen aangepast gedrag. Mijn pure ik zal ik maar zeggen. Tim pakt een paar druiven van tafel en stopt die in zijn mond. TIM (grapt) Ander woord voor puur is bitter… Sara trekt een gezicht van ‘ja hahaha’. EMILY Nou zeg, ik vind Sara helemaal niet bitter. TIM Dat zei ik ook niet... EMILY Ja, en wat heb jij dan van Sara geleerd? TIM (kijkt bedenkelijk) Niks. EMILY en SARA (tegelijk) Nah! TIM (denkt na) Ik zou niet weten wat. THOMAS Sociale vaardigheden? Als iedereen uitgelachen is, weet niemand meer wat te zeggen en is het even stil. Sara staart in gedachten verzonken naar het vuur. SARA Ik zat laatst Floortje naar het einde van de wereld te kijken. (kijkt op) Hebben jullie dat gezien? Rest knikt van nee. SARA (CONT'D) Echt zo bizar. Ging over een jong meisje dat in Nepal een heleboel kinderen had geadopteerd. De jongste was een jaar of drie denk ik. Die had ze van de hongerdood gered, hij had letterlijk nog maar een paar minuten te leven volgens de dokter en nu was het een lief, mollig kind. Superschattig... Maar aan het eind van het programma kreeg je een voiceover van Floortje die zei dat het kind vlak na de opnames was omgekomen. (verontwaardigd) What the fuck! Dat slaat toch helemaal nergens op? Wat is het nut? TIM Nut? Er is helemaal geen nut. Wat voor nut heeft een vis die in de oceaan zwemt? SARA Nou die dient toch nog als voer voor een grotere vis. TIM Ja, en die haai dan? Wat heeft die voor nut? Niks toch? En toch heeft hij het naar zijn zin. SARA Hoe weet jij dat nou?! (gaat los) Als dit het is, als we het met één leven moeten doen? Waarom moeten we dit dan allemaal kunnen? (gebaart rondom haar hoofd) Dat denken, al die wetenschap, al die ontwikkelingen? Als het alleen maar een soort bezigheidstherapie is tot je dood gaat. Ik bedoel dat kindje…. eerst op het nippertje gered worden en twee jaar later alsnog BAM dood. Daar moet toch iets achter zitten? THOMAS Puur toeval. Botte pech, niets meer en niets minder. SARA Ja, nou dat vind ik echt belachelijk! Je komt op aarde en leert allemaal lessen, maar als het daarna ophoudt. Dat slaat dan toch nergens meer op! Dat kan echt niet hoor. Daar krijg ik het gewoon benauwd van. EMILY (opgefokt) En wat voor les moest dat schattige jongetje dan leren? Of mijn zusje? Die was precies even oud en ook alleen maar lief. Of was het een les voor mijn ouders? Sorry hoor, maar daar krijg ik nou echt jeuk van. Sara kijkt bedenkelijk. EMILY (CONT’D) (iets milder) Als ik iets van mijn ouders heb mee gekregen, dan is het dat ‘t om de liefde gaat, dat die groter is dan de dood. SARA (mompelend) Dat is dan toch ook een les of zie ik dat verkeerd? THOMAS (tegen Emily) Ik weet niet hoor of ik het zou kunnen. Om door te gaan, bedoel ik. Maar ja, ze moesten natuurlijk wel toen jij geboren werd. EMILY Sterker nog, ze hebben de schoonheid van het leven er bij mij met de paplepel ingegoten. Dat je moet genieten van de dingen, van elkaar... THOMAS Je hebt er wel een ‘carpe diem’ instelling aan overgehouden ja. EMILY Wat moet je anders? (wijst naar Thomas) Ik denk bij ruzies altijd: had ik dit ook erg gevonden als er morgen een bus over hem heen zou rijden? (wrijft even liefdevol over zijn been) Werkt als een trein. SARA Ja, nou, toch hoop ik dat ze me een seintje geeft, mijn oma. TIM Als ze dood is? En dan? THOMAS Nou, daar zou ik maar niet op rekenen. EMILY ... zei meneer de wetenschapper. SARA (tegen Thomas) O ja, jij gelooft natuurlijk niet in reïncarnatie. Thomas schudt zijn hoofd. EMILY (tegen Sara) En wat dan als je als worm terugkomt? Nee, ik denk ook echt dat dit het is. Geen generale Saar. Je moet er NU iets van maken. Anders is het gewoon... zonde. SARA Maar waarom hebben wij dan als enige wezens hersens gekregen die bedoeld zijn om na te denken? Om te weten dat je doodgaat? Jezus, dan was ik liever een garnaal geweest! De mannen vinden het hilarisch. Emily kijkt geschokt. EMILY Wát?!? Was je liever een garnaal geweest? Hoe kun je dat nou zeggen Saar? SARA (zachter) Nou gewoon, wij beleven alles zo bewust: de leuke, maar ook de nare dingen, als het uiteindelijk allemaal maar leidt tot de dood, dan had ik het liever niet geweten. THOMAS Het was in elk geval een stuk rustiger geweest, als vrouwen geen hersens hadden. TIM Hadden we tenminste een beetje rustig kunnen genieten van ons drankje! EMILY (lacht hoofdschuddend) Kom op Saar. Zó eng is het nou ook weer niet. Ik bedoel, eng is gewoon niet het woord. Zelfs niet toen mijn vader mijn moeder aan het wassen was, een paar uur nadat ze haar laatste adem had uitgeblazen hè, voelde je toch vooral een soort…. puurheid en zoveel liefde (slikt) ja, en ook verdriet natuurlijk... maar ik weet niet, het was in ieder geval niet eng. (nu zacht) Zelfs toen vond ik het leven nog mooi. THOMAS (droog tegen Emily) Je was op dat moment niet liever een garnaal geweest? Gelach. Sara moet ondanks haar sombere bui, ook lachen. NIEUWE DAG SCENE 43. WOONKAMER/GANG EMILY - OCHTEND EMILY ruimt in haar peignoir de laatste resten van het etentje van de avond ervoor op. Ze wil net naar de gangkast lopen met wat lege wijnflessen als ze het geklepper van de brievenbus hoort, gevolgd door een plof. Ze loopt de gang in. Op de deurmat zien we een grote envelop liggen. De afzender is Uitgeverij De Fontein. Zenuwachtig zet Emily de flessen op de grond, ze vallen met veel lawaai om op de marmeren vloer. Dan pakt ze de envelop voorzichtig op en scheurt hem open. Uit de envelop valt Emily’s manuscript. Met trillende handen vouwt Emily de begeleidende brief open. We lezen met haar mee: Beste Emily, We hebben je werk met belangstelling gelezen maar moeten tot onze spijt meedelen dat we het niet geschikt achten voor publicatie bij Uitgeverij De Fontein. Vanwege de hoeveelheid manuscripten die wij wekelijks beoordelen zijn we helaas niet in de gelegenheid om over deze afwijzing van gedachten te wisselen. Emily leunt met haar rug tegen de deur en laat zich naar beneden glijden. Daar blijft ze gedesillusioneerd zitten. EINDE AFLEVERING 2
|
Over HalverwegeVia het script volg je het dagelijks leven van Emily en Sara, twee ogenschijnlijke tegenpolen. Sara leeft het leven alsof het een generale repetitie is, maar langzaam sijpelt bij haar de gedachte binnen dat het nu of nooit is. Emily plukt de dag en haalt juist alles uit het leven wat erin zit. Door wat ze meemaken vragen ze zich steeds vaker af hoe ze zo geworden zijn. Hebben ze het lef om het anders te doen? Afleveringen:
Alles
ArchievenWil je ons volgen?Of ontvang updates via Facebook
|