Vier elk klein succesje!

Achter het script: lees wat Sara denkt bij scène 57

Misschien had het geholpen als ik had gezegd: ‘Goed nieuws! Ruud heeft me nóg een klus gegeven! Trek die fles wijn maar open, want dat gaan we vieren!’ Alleen al nu ik dit zo opschrijf word ik er blij van. Veel blijer dan van: ‘dus, dat is wel goed nieuws.’ Wat is dat nou voor houding, daar wordt toch niemand warm van? Wat had ik verwacht? Nou ja, ik weet wel wat ik had gehoopt. Namelijk dat Tim zou zeggen: ‘Wauw Saar, goed gedaan! Als je straks thuis bent drinken we er een wijntje op!’ Maar waarom zo afhankelijk? Waarom zeg ik het gewoon niet zelf?

Angst voor teleurstelling denk ik. Want op zo’n enthousiaste mededeling van mij had Tim ook kunnen zeggen: ‘Er is pas reden voor feest als je een vaste baan krijgt aangeboden.’ Kloenk. En dat zou dan het geluid van mijn enthousiasme zijn die met een smak op de grond valt. Ook zou zo’n opmerking mijn diepgewortelde gevoel van ‘ik ben toch nooit goed genoeg’ aanwakkeren. Een rotgevoel dat ik liever uit de weg ga. Dus dek ik mezelf in door goed nieuws op een calvinistische manier te brengen: ‘Ach, het stelt allemaal niet zo veel voor.’ Natuurlijk slaat dat nergens op, want het gevoel (ergernis) dat ik krijg als de ander dan niet enthousiast reageert is nog steeds niet aangenaam. Maar ja, ik erger me liever dan dat ik me gekwetst voel.

Sinds een tijdje zit ik op een filosofieclubje. We bespreken en beoefenen daar de praktische en spirituele kant van filosofie. Wel zo handig want dan heb je er ook echt wat aan in het dagelijks leven. Van alleen maar kennis uitwisselen over wat deze of gene filosoof ooit eens heeft geroepen, wordt niemand echt wijzer: ... Want ook schapen brengen hun voedsel niet naar de herders om te laten zien hoeveel zij hebben gegeten, maar zij verteren hun voedsel binnen in zich en brengen wol en melk naar buiten. Dus laat dit ook voor u gelden en maak tegenover leken geen vertoon van uw filosofische principes, maar toon hun het resultaat van datgene wat ge verteerd hebt. (Epictetus: Encheiridion 46). Goed. Ik interpreteer deze passage als dat je de kennis die je opdoet niet simpelweg oplepelt aan een ieder die het wel of niet wil horen maar er naar leeft. Als ik dus van Tim of wie dan ook enthousiasme wil, dan moet ik zelf enthousiast zijn. Als ik dat maar vaak genoeg doe, merkt hij wellicht dat dat een veel leukere manier van leven is en ‘feest’ hij uiteindelijk wel met me mee. En zo niet, dan niet. Maar dan heb ik in ieder geval een leuke tijd gehad.

Dus vanaf nu - met uitzondering van die oestrogeen dagen of wanneer ik hondsmoe ben, God er blijven niet veel dagen over als ik het zo bekijk - leef ik zoals ik dat voor ogen had toen ik nog een klein meisje was. Toen was ik in de veronderstelling dat het hier op aarde één groot feest zou zijn en dat alles eerlijk verdeeld was. Kwam ik in mijn pubertijd even van een koude kermis thuis! Tot mijn ontsteltenis bleek geen van twee het geval. O nee, stop! Ik dwaal weer af naar de pessimistische kant. Niet de bedoeling! Nee, geluk zit hem in kleine dingen. En in het vermogen om aan alles een positieve draai te geven. Dus geniet ik van de zon op mijn bol op een ijskoude winterdag en denk niet aan de kou. Ben ik dankbaar voor mijn pas aangeschafte degelijke Hema-regencape (vond het altijd zo zonde van mijn beperkte budget) wanneer ik door de regen fiets. En zie ik het hebben van de griep, als een goed moment om even bij te slapen.

En ja! Voortaan vier ik elk succes en mooi moment, hoe klein ook. De eerste dag van het weekend? Die vier ik met croissants en jus d’ orange. Dat levert meteen twee blije kindergezichtjes op. En wanneer de eerste crocussen van het jaar hun kopjes boven de grond steken, haal ik ze in huis om de lente te vieren. Nee, ik pluk ze niet uit de gemeenteperkjes, ik koop ze gewoon. En elke eerste dag van een vakantie vier ik met een kaasplateau, een lekkere fles wijn en prettig gezelschap.

Ook een geluksmomentje delen? Laat een tip achter op onze facebookpagina. Want weet je: gedeeld geluk is pas echt geluk!

---