HALVERWEGE
  • Home
    • Over Halverwege
    • Contact
  • Script
  • Sara
  • Emily

Spiegeltje, spiegeltje...

7/23/2019

Reacties

 
Achter het script: lees wat Sara denkt in scene 22 
Hè, daar ga ik alweer. Waarom reageer ik nou zo venijnig. Wat zei Emily nou laatst? Iets uit een boek… O ja: ‘het ventileren van woede is één van de slechtste manieren om het tot bedaren te brengen. Het maakt je alleen nog bozer.’ Maar wat moet je dan met je boosheid? Als je het niet mag ventileren, slaat het toch naar binnen? Daar ben ik het levende bewijs van. Dat zal Tim volmondig beamen. Ik spaar. Geen geld helaas, maar boosheid. Tot ik het niet meer houd en als een soort Vesuvius uitbarst. Alle boosheid spat er in een keer uit. Ik schreeuw, tier en ben niet voor rede vatbaar. Net een kind eigenlijk, ik sla alleen niet. En afhankelijk van wie er tegenover me staat, voel ik me daarna heel schuldig (de kinderen) of opgelucht (Tim). Maar ik ben niet trots op mezelf.​
Foto
Heb ik daarom zo’n moeite met Boaz’ opvliegendheid? Waar ik misschien een paar keer per jaar uitbarst - oké sinds ik kinderen heb misschien iets vaker - is Boaz een zeer actieve vulkaan. Sterker, het gebeurt elke dag wel een paar keer. En ik vind het vreselijk! Kan er totaal niet mee omgaan. Van binnen begin ik te koken, want van zo’n plotselinge eruptie van lawaai en woede krijg ik spontaan Gilles de La Tourette. Enige verschil is dat ik niet hardop scheld, want ik probeer mezelf uit alle macht onder controle te houden. Om dat te bereiken, moet de bron van mijn ongemak dan ook zo snel mogelijk zijn mond houden. Dus meestal zeg ik zwaar geïrriteerd dat hij moet stoppen met schreeuwen of anders maar naar zijn kamer moet gaan. Daarmee maak ik alles alleen maar erger want ik luister niet naar de reden van zijn boosheid (meestal zijn zusje) en beland ik toch in een schreeuwende discussie met een kind! Resultaat: hij verdwijnt huilend en stampend naar boven en ik voel me schuldig. Ik ben tenslotte toch de controle kwijtgeraakt over de situatie. Hmm, zou dat hier het sleutelwoord zijn? Ik ben iemand die altijd alles en vooral ook zichzelf onder controle wilt houden. Alleen lukt dat dus niet in alle situaties. En dat vind ik een zwaktebod. Dus als een ander zich compleet laat gaan, vind ik dat ook zwak. En in het geval van Boaz bovendien een aanslag op mijn gehoor. Maar ja, het is een kind. Hij moet nog een heleboel leren. Onder andere van mij.

​Maar soms heb ik het gevoel dat hij mij meer leert dan ik hem. Per slot van rekening houden kinderen je als geen ander een spiegel voor. Zou het zo kunnen zijn dat Boaz vaak zo heftig reageert omdát ik altijd de controle probeer te houden? Is het eigenlijk wel zo erg om af en toe de teugels los te laten... of ze in ieder geval wat te laten vieren… Of gaat het erom dat ik op tijd moet leren aanvoelen wanneer mensen over mijn grenzen heen gaan, zodat ik mijn eigen uitbarstingen voor kan blijven... Ik ben er nog niet uit. Voor nu, reageer ik in ieder geval even niet op Boaz’ boosheid. Geen tijd, geen zin. Anders komen we nooit op school. 
Reacties

Twee streepjes

7/9/2019

 
Achter het script
Hier lees je wat Sara denkt in
scene 1
Ik voel dat hij naar me kijkt, maar ik weet even niks zinnigs te zeggen. Een aantal jaar terug sprong ik een gat in de lucht bij het zien van die twee streepjes. Nu kan ik wel janken. Ik wil dit gewoon niet! We hebben net alle babyspullen weggegeven. En waar gaat hij slapen?

Hij? Kennelijk ga ik er al vanuit dat het een jongetje wordt... Ja, zo voelt het wel denk ik, als een jongetje. En ik had het bij allebei goed gevoeld... Zou wel leuk zijn, een tweede Boaz. Dat zal Liv geweldig vinden. Lekker moederen over een levende babypop. Dat is ook heerlijk. Het is ook vooral genieten tijdens die babytijd...... Alhoewel, dat is eigenlijk ook alleen maar achteraf gelul. Destijds vond ik het al héél ingewikkeld om mijn aandacht te verdelen tussen Boaz en de katten. En toen Liv kwam, dacht ik helemaal dat ik gek werd. Dus hoe dat nu zou gaan.... Dat eindigt alleen maar in pure frustratie bij alle gezinsleden en nog meer schuldgevoelens. Dat laatste geldt alleen voor mij natuurlijk, want Tim heeft uiteraard nergens last van.

Ja, Tim? Zou onze relatie een derde overleven? We rollen nu al van de ene relatiecrisis in de andere. En dan zeker weer die gebroken nachten en het gesteggel over wie eruit moet. Wat als deze weer net zo aan me hangt als Liv, daar wordt Tim niet vrolijk van. En ik word ook niet vriendelijker van weer een jaar borstvoeding, borstontstekingen en rondrazende hormonen waardoor ik... wat?! Dat ga je niet menen! Gaat hij nou gewoon door met dat rotspelletje?


​
Foto

    Sara

    Freelance tekstschrijver, moeder van Boaz en Liv, woont samen met Tim, haar vriend. Leeft het leven alsof het een generale repetitie is. Langzaam beseft ze dat het nu of nooit is. Heeft ze het lef om eindelijk te doen wat ze altijd al wilde?

    Op deze pagina lees je wat Sara denkt in bepaalde situaties uit het script
    en schrijft ze over dingen die haar verder bezighouden.

    Archieven

    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019

    Eerdere blogs

    Alles
    Een Garnalenleven
    Knijtemoeders
    Laat Het Gaan...
    OestroGeen Aub!
    Sex Is Zó Overgewaardeerd
    Spiegeltje
    Twee Streepjes
    Vier Elk Klein Succesje!
    Wat Denk Je Zelf?
    Wedden Op Het Verkeerde Paard..
    Ze Leefden Nog Lang En ...
    Zwijgen Is Zilver

    RSS-feed


    Wil je ons volgen? 

    Of ontvang tweewekelijks een update via Facebook
Wil je ons volgen?
Contact

​© 2019 Halverwege.com. 
© Alle illustraties op Halverwege.com zijn gemaakt door Dewie Drolenga: www.culturecolours.nl
  • Home
    • Over Halverwege
    • Contact
  • Script
  • Sara
  • Emily