Face your fears

Achter het script bij scene 24
​
'Alles wat je aandacht geeft groeit. Moet ik onthouden. Die andere opmerking trouwens ook: onderschat nooit de kracht van een gedachte.’

Sinds een paar jaar verzamel ik inspirerende zinnen. Daar ben ik vlak na de dood van mijn moeder mee begonnen. Ik zocht als een bezetene naar houvast. Je moet toch wat als je niet in een hiernamaals gelooft. Al vanaf mijn tienerjaren ben ik ervan overtuigd dat je het NU moet doen. Dat dít het is. Geniet, vergeef, heb lief, leef!

​Maar het heeft ook een keerzijde. Want als je iemand die zo dichtbij je staat als je moeder, in een paar maanden tijd ziet aftakelen en sterven, is dat extra beangstigend. 64 werd ze. Was dit het dan? Ergens hoop ik natuurlijk van niet, maar ik durf er niet op te gokken dat er nog iets is 'hierna'. Dat was reden genoeg voor mij om mijn baan op te zeggen. Ik wilde iets nalaten, meer kunnen betekenen voor anderen. 

Manlief wilde niet praten over de vergankelijkheid van het leven en al mijn angsten die daarmee gepaard gingen. Te confronterend. Gelukkig was daar de Flow, de Happinez en de Dalai Lama, niet te vergeten. En nog wat fijne boeken die me rust en ruimte in mijn hoofd en nooit meer angst beloofden. Maar boven alles omringde ik mij met wijze vriendinnen.
​Thomas was iets minder gelukkig met deze ontwikkeling en stoorde zich merkbaar aan al het rondslingerende spirituele materiaal. Ik nam aan dat hij bang was dat ik te zweverig zou worden. In werkelijkheid vond hij het vooral moeilijk dat ik bij anderen naar hulp zocht in plaats van bij hem. Maar daar kwam ik veel later pas achter. En toch had ik ze nodig; de quotes, de yoga, Mindfulness en vriendinnen. Ze hebben me (een) hoop gegeven. En daarom deel ik af en toe ook een eye-opener met jullie.

Vandaag misschien wel de belangrijkste: face your fears! Mijn hele leven heb ik de neiging gehad om bij ruzie weg te rennen en bij tegenslag meteen de handdoek in de ring te gooien. Om me vervolgens vol overgave weer op een ander project te storten. Maar als ik één ding geleerd heb de afgelopen jaren: ren niet weg voor je angsten. Ik was er kennelijk zo mee bezig dat ik er zelfs over droomde:

‘Ik ren helemaal alleen door een donkere straat. Aan weerszijden torenhoge huizen, zwak beschenen door het gelige licht van straatlantaarns. Buiten deze ene straat met zijn hoge huizen is er niets, alleen zwart. Ik ben bang. Ik weet dat ik achtervolgd wordt door een reus, zware voetstappen klinken in de verte. (Bij nader inzien heeft de droom een hoog GVR - Roald Dahl gehalte, maar dan met thriller elementen). Dan herinner ik me iets in mijn droom: als je bang bent, moet je je juist omdraaien. Ik draai me abrupt om. Met kloppend hart kijk ik mijn angst in de ogen. Ik schrik. De reus buigt zich over mij heen. Maar dan gaat de reus op zijn knieën zitten en gebaart dat ik op zijn rug moet klimmen. En ik doe het, ik durf het! Ik voel me acht jaar oud. Terwijl de reus met mij op zijn rug door de donkere straat stapt, klamp ik me vast aan zijn shirt. Soms schiet ik even los en houden alleen mijn handen hem nog vast. Ik ruik zijn rare lijflucht (een vleugje tabak), de wind waait door mijn haren, ik voel me zo levend! Dan besef ik dat de reus mij iets belangrijks gaat laten zien: datgene waar ik bang voor ben. Ik weet zelf niet wat het gaat zijn, mijn hart klopt als een bezetene en tegelijk ben ik immens nieuwsgierig. De reus begint met enorme passen te lopen. En al die tijd denk ik: nu moet ik goed opletten, dit moet ik onthouden. En net als de reus zijn passen begint in te houden en ik denk: nu komt het, hoor ik ergens ‘mama’ en staat mijn jongste zoon in onze slaapkamer.’

De droom is nooit meer terug gekomen. Maar ik ben klaar met bang zijn. Fuck it! Genoeg is genoeg. Of zoals Aristoteles het zegt: De enige manier om kritiek te vermijden is niets doen, niets zeggen en niets zijn. Dan kan ik net zo goed nu al in mijn kist gaan liggen. Dus ik ga ervoor! We schrijven deze serie en zien wel waar het schip strandt. Ja het is eng, maar mensen wat stroomt het! Sara zei vanmorgen tegen me: Al wordt het nooit wat, ik heb toch even geproefd van wat het is om te doen wat je wilt. Ik heb het in ieder geval gedaan. 
En zo is het. 

Volgende week wat luchtigers. 
​